پنبه های تاجری را دزد برد.تاجر پیش قاضی رفت و شکایت کرد و چند نفر را که به آنها شک داشت معرفی کرد.قاضی آنها را حاضر کرد و گفت:می خواستم بازجویی کنم و دزد پنبه را تشخیص دهم ولی نیازی نیست چون آنکه پنبه به ریشش چسبیده حتما دزد پنبه هاست.

دزد در میان چند نفری که در آنجا حاضر بودند،بود و نا خود آگاه دستی به ریشش که پنبه ای هم به آن چسبیده بود کشید که مطمئن شود.قاضی به این نیرنگ دزد را شناخت.

این مثل وقتی به کار می رود که آدم خطا کار خودش را لو میدهد و یا رد پایی از خودش به جا می گذارد.